Samo założenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie gwarantuje wspólnikowi pracy czy też miejsca w zarządzie. Dalszą współpracę inwestora ze spółką ze względu na odrębność organizacji, regulują zawierane później umowy. Fakt założenia spółki w tej kwestii nic nie znaczy, choć inwestor ma prawo do korzyści wynikających z takiego uczestnictwa. A w przypadku chęci zaangażowania się wspólnika w działalność spółki, wspólnik może współpracować ze spółką na podstawie umowy. W artykule przedstawimy typowe formy takiej współpracy…
Zatrudnienie w spółce – obowiązek czy możliwość?
Na pierwszy rzut oka konieczność zatrudnienia w spółce wydaje się być sensowna. Trudno sobie wyobrazić, że założyciel działalności miałby kompletnie nie interesować się jej dalszym rozwojem.
Jednak tak na prawdę nie ma takiego obowiązku. Wspólnik nie musi mieć ze spółką żadnego stosunku prawnego, przy czym nadal może korzystać z profitów, wynikających z uczestnictwa w organizacji. Jest on „właścicielem” i z tego powodu otrzymuje raz w roku udział w zyskach swojej spółki w formie dywidenty, niezależnie od ewentualnej współpracy z firmą.
Istnieją 3 możliwości zatrudnienia
Spółka oraz wspólnik tworzą odrębne byty. Daje to możliwość zastosowania dowolnej formy współpracy spośród dostępnych w obrocie gospodarczym. Zatrudnienie jest możliwe na podstawie:
- umowy o pracę,
- umowy zlecenia spółki ze wspólnikiem,
- umowy o dzieło.
Najpopularniejszą formą współpracy wspólnika ze spółką jest umowa o pracę. W tym przypadku wspólnik ma możliwość zatrudnienia na pełen etat, jak i jego ułamkową część. Umowa zawierana jest na tych samych zasadach co standardowa umowa między osobą fizyczną, a pracodawcą. W tym przypadku wspólnik zostaje standardowo skierowany na badania lekarskie, zapoznaje się z przepisami bhp, a spółka zobowiązuje się za niego odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Współpraca na etat nie zawsze konieczna
Inną formą kontraktu może być umowa zlecenia, której jedną z rodzajów jest kontrakt menadżerski. Zwykle ten typ umowy jest zawierany w przypadku, gdy rola wspólnika w spółce opierać się ma na świadczeniu określonych czynności (zarządczych) lub usług (np. doradczych). Jako, że umowa zlecenie również wymaga opodatkowania i ubezpieczenia pracownika, spółka i w tym przypadku zobowiązana jest do odprowadzania składek do ZUS i urzędu skarbowego.
Wspólnik może także podjąć się pracy w ramach umowy o dzieło. To dobry sposób w przypadku, gdy zakres działań jest znacznie ograniczony i nie ma konieczności rozpoczynania działań na pełen etat. Umowa o dzieło, w przeciwieństwie do umowy zlecenia nastawiona jest na określony rezultat. Ten typ zatrudnienia, nie wymaga odprowadzania składek ZUS na pracownika. Odprowadzany jest wyłącznie podatek dochodowy, Umowa nie stanowi także tytułu do ubezpieczeń.
Oba typy współpracy (na tzw. umowach cywilnoprawnych) mają szereg podobieństw, przez co często mogą być stosowane zamiennie. Dobierając formę zatrudnienia, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na fakt, że umowa o dzieło nastawiana jest na określony rezultat.
Często dochodzi do nadużywania jednej z powyższych form współpracy, ze względu na uproszczenia, związane z brakiem konieczności odprowadzania składek zdrowotnych przy umowie o dzieło. Warto jednak dokładnie dobierać formę zatrudnienia, bowiem odpowiednie organy mogą ją zakwestionować, również w odniesieniu do wspólników przedsiębiorstwa.